เรื่องราว พะยูน Dugong เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและก็หายใจด้วยปอด
ที่อาศัยอยู่ในทะเลจากหลักฐานต่างๆอย่างเช่น
การเจอซากโบราณ Fossil แล้วก็จากโครงร่างบางส่วน
เช่น กระดูกครีบหน้าหรือขาคู่หน้าของพะยูนมีลักษณะก็จะคล้ายกระดูกนิ้วในสัตว์บก
แล้วก็ส่วนที่หลงเหลือของกระดูกเชิงกราน
จึงมั่นใจว่าพะยูนมีวิวัฒนาการมาจากสัตว์กินพืช ที่อาศัยอยู่บนบก
พะยูนถูกค้นพบครั้งแรกในปี คริสต์ศักราช1776โดยได้ตัวอย่างต้นแบบ
จากที่จับได้จากน่านน้ำแหลมกู้ดโฮบ ถึงฟิลลิปปินส์
เนื่องจากมีรูปร่างคล้ายปลาโลมาและปลาวาฬ…
โคนม จัดเป็นสัตว์กระเพาะรวม หรือ สัตว์เคี้ยวเอี้อง Ruminant สามารถแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มใหญ่ ๆ ตามแหล่งกำเนิด
-โคนมในเขตหนาว Bos taurus เป็นโคที่มีถิ่นเกิดในเขตหนาว หรือมักเรียกว่าโคยุโรป ลักษณะทั่วไป แนวสันหลังเรียบตรง ไม่มีโหนก มีขนค่อนข้างยาว
ใบหูสั้นปลายมน ตัวอย่างพันธุ์โคนมในกลุ่มนี้ ได้แก่ พันธุ์โฮลสไตน์ฟรีเชียน, พันธุ์บราวสวิส, พันธุ์เจอร์ซี่ และพันธุ์เรดเดน เป็นต้น
ลักษณะเด่นทั่วไป เป็นโคที่ให้ผลผลิตน้ำนมสูงเหมาะสำหรับการเลี้ยงในเชิงธุรกิจเพื่อรีดนมจำหน่าย
ลักษณะด้อยทั่วไป ไม่ทนต่ออากาศร้อน อ่อนแอต่อโรคแมลงในเขตร้อนโดยเฉพาะโรคที่เกี่ยวกับพยาธิในเลือด ที่มีเห็บและแมลงดูดเลือดเป็นพาหะนำโรค
เช่น โรคอะนาพลาสโมซีส Anaplasmosis, โรคไข้เยี่ยวแดง Babesiosis, โรคไทเลอริโอซีส Theileriosis และโรคทริปปาโนโซเมียซีส Trypanosomiasis
-โคนมในเขตร้อน Bos indicus เป็นโคที่มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อน หรือ มักมักจะเรียกว่าโคอินเดีย บางครั้งมักเรียกรวม ๆ ว่าโคซีบู Zebu ลักษณะทั่วไปมีโหนกที่หลัง
มีเหนียงหย่อนยานใต้คอ โครงร่างมีขนาดเล็ก ขนค่อนข้างสั้น ผิวหนังค่อนข้างหย่อนย่นทำให้กระตุกไล่แมลงได้ดี ตัวอย่างพันธุ์โคในกลุ่มนี้
ได้แก่ พันธุ์ซาฮิวาล Sahiwal, พันธุ์เรดซินดี้ Red Sindhi เป็นต้น
ลักษณะเด่นทั่วไป เป็นโคทนทานต่ออากาศร้อน ตลอดจนแมลงและโรคพยาธิในเลือด
ลักษณะด้อยทั่วไป ผลผลิตน้ำนมต่ำ ระยะรีดนมสั้น อั้นนมต้องใช้ลูกโคกระตุ้นจึงปล่อยน้ำนม รีดนมยาก มักเตะขณะรีดนม
จึงไม่เหมาะสำหรับเลี้ยงในเชิงธุรกิจเพื่อรีดนมจำหน่าย แต่เหมาะสำหรับเลี้ยงเพื่อรีดนมกินในครัวเรือน…
นิวฟาวด์แลนด์ เป็น สุนัขพันธุ์ยักษ์ แต่มีความอ่อนโยนมาก ถึงแม้ว่ามันจะมีขนาดตัวที่ใหญ่ยักษ์และแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ แต่สุนัขสายพันธุ์นี้ขึ้นชื่อในเรื่องความอ่อนโยนและนิ่งๆ
แต่ก็น่ารักไปอีกแบบจึงเป็นที่นิยมเลี้ยง ด้วยนิสัยของ ทำให้ใครหลายๆคนตกหลุมรักมัน
นิวฟาวด์แลนด์ เป็นสุนัขที่เข้ากับคนง่ายและนิสัยดี สุนัขสายพันธุ์นี้เหมาะกับการรับมือกับสภาวะที่รุนแรง เพราะมีร่างกายที่แข็งแกร่งและทรงพลัง
บวกกับสามารถใช้กล้ามเนื้อในการเคลื่อนไหวได้เป็นอย่างดี นิวฟาวด์แลนด์จึงสามารถฝึกให้เป็นสุนัขว่ายน้ำหรือสุนัขกู้ภัยได้ อันที่จริงเมื่ออยู่ในน้ำ
นิวฟาวด์แลนด์เหมือนได้กลับไปอยู่ในสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติของตัวเอง สุนัขนิวฟาวด์แลนด์เป็นนักว่ายน้ำที่เก่งกาจ เพราะมีหางที่แข็งแรง มีฐานกว้างที่ทำหน้าที่ไม่ต่างกับหางเสือเรือ
สุนัขเหล่านี้มีหลายสี ได้แก่ สีดำและขาว สีดำและน้ำตาล อายุขัย เฉลี่ยโดยประมาณ 9–10 ปี…
เป็ด คือ สัตว์ปีก จัดอยู่ในวงศ์ ของนกเป็ดน้ำ Anatidae ปากแบน ตีนแบน ระหว่างนิ้วมีพังผืดยึดติดกันเพื่อสะดวกในการว่ายน้ำ ตัวมีหลายสี เช่น น้ำตาล ขาว เขียว ชมพู ม่วง แดง
ขนาดเล็กกว่าห่าน ว่ายน้ำเก่ง โม้ก็เก่ง กินปลา พืชน้ำและสัตว์เล็กๆ มีต้นตระกูลมาจากเป็ดแมลลาร์ด Anas platyrhynchos เป็ดเป็นนกน้ำที่มีขนาดเล็กกว่าหงส์และห่าน
และสามารถพบได้ทั้งในน้ำจืดและน้ำเค็มณ ปัจจุบันพบมากในประเทศอังกฤษบริเวณแม่น้ำเมอร์ซี่ไซด์
เป็ดมีแหล่งอาหารที่หลากหลาย เช่น หญ้า เมล็ดข้าว พืชน้ำ ปลา แมลง
การเลี้ยงเป็ดมี 2 ประเภท คือ การเลี้ยงเพื่อเป็นแหล่งอาหารและการเลี้ยงเป็ดสวยงาม การเลี้ยงเป็ดเพื่อใช้เป็นอาหาร ทั้งเนื้อและไข่ ซึ่งมีเป็นอยู่ไม่กี่พันธุ์
อาหารที่ทำจากเป็ดเช่นเป็ดปักกิ่ง การเลี้ยงเป็ดเพื่อความสวยงามพบได้น้อย เนื่องจากราคาค่อนข้างแพง หายาก ต้องนำเข้าจากต่างประเทศ ดังนั้นจึงพบได้ในสวนสัตว์
หรือได้รับเลี้ยงดูโดยคนมีฐานะ…
แร็กคูน raccoon เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมชนิดหนึ่ง ในอันดับสัตว์กินเนื้อ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Procyon lotor อยู่ในวงศ์แร็กคูน Procyonidae เป็นสัตว์ที่กระจายพันธุ์ไปทั่วในทวีปอเมริกาเหนือและอเมริกากลางในหลายพื้นที่ ทั้งในป่า หรือแม้แต่ชุมชนของมนุษย์ เป็นสัตว์ที่สามารถปรับตัวได้เป็นอย่างดี กินอาหารได้หลากหลายประเภททั้งเนื้อสัตว์และพืช
อีกทั้งยังชอบที่จะอยู่ใกล้พื้นที่ชุ่มน้ำด้วยการจับสัตว์น้ำกินเป็นอาหาร เช่น กบ, ปลา, กุ้ง และปู หรือเต่าขนาดเล็กเป็นอาหาร รวมทั้งนกหรือแมลงปีกแข็งขนาดเล็กกินเป็นอาหารได้ด้วย แต่ไม่สามารถที่จะว่ายน้ำได้ จะใช้วิธีการจับในน้ำตื้น ๆ ที่ขาหยั่งถึงแทน ในช่วงฤดูแล้งที่อาหารขนาดแคลนก็จะกินลูกไม้, ผลไม้ และดอกข้าวโพด เป็นอาหาร หรืออาจจะบุกเข้าไปในบ้านเรือนของมนุษย์ ขุดคุ้ยหาขยะหรือเศษอาหาร หรือแม้กระทั่งเปิดตู้เย็นหากิน
มีความยาวลำตัวราว 2 ฟุต มีหางเป็นพวงมีแถบสีดำคาดเป็นปล้อง ๆ ยาวราว 10 นิ้ว ขนตามลำตัวสีน้ำตาลปนเทา ใบหน้าสีขาวมีแถบสีดำคาดจากตาไปเป็นแถบตลอดแก้ม แลดูคล้ายเหมือนโจรสวมหน้ากาก
แร็กคูน เป็นสัตว์ที่ใช้เท้าหน้าได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนมือสำหรับหยิบจับอาหาร ซึ่งสามารถกระทำได้ถึงขนาดคลายปมเชือก และยังเป็นสัตว์ที่มีพฤติกรรมพิเศษ คือ ก่อนจะกินอาหาร มักจะนำไปล้างน้ำเสียก่อน จนมีความเชื่อว่าเป็นสัตว์รักสะอาด แต่ความจริงแล้ว เป็นพฤติกรรมที่จะนวดอาหารให้นิ่มซะก่อน ก่อนที่จะกิน
แร็กคูน เป็นสัตว์ที่ปีนต้นไม้เก่ง ทำรังอยู่บนยอดไม้และใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนต้นไม้ ในเวลากลางวันจะนอนขดอยู่ตามพงไม้ หรือซอกหิน หรือนอนผึ่งแดดอยู่ในรัง ในตอนกลางคืนจะออกหากิน โดยใช้เส้นทางเดิม และมักจะใช้เส้นทางที่เป็นพื้นแข็ง เพื่อไม่ให้เกิดรอยเท้า
ตัวเมียออกลูกครั้งละ 4-6 ตัว ในโพรงไม้ ในช่วงฤดูหนาวที่หิมะตกและอาหารขาดแคลน แร็กคูนจะใช้เวลาช่วงนี้ในการจำศีลตลอดฤดูกาล
แร็กคูน เป็นสัตว์ที่มีความน่ารัก จึงมีผู้นำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง อีกทั้งขนและหนังมีความหนานุ่มและสีสวย จึงมีการล่าเพื่อทำเป็นเสื้อขนสัตว์ด้วย
ปัจจุบันกลายเป็นชนิดพันธุ์ต่างถิ่นในทวีปยุโรป โดยเฉพาะในภูมิภาคยุโรปกลาง โดยแร็กคูนถูกนำเข้าไปในเยอรมนีครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1930 ปัจจุบันมีปริมาณแร็กคูนในยุโรปมากกว่า 10,000 ตัว และหลายตัวก็อยู่ใกล้กับชุมชนเมือง…
นกอินทรี Eagle เป็นนกจำพวกนกล่าเหยื่อขนาดใหญ่ ในวงศ์ Accipitridae อันดับ Falconiformes (วงศ์และอันดับเดียวกับเหยี่ยว) มีโครงสร้างทางกายภาพที่แข็งแรง ประกอบด้วยโครงกระดูก กล้ามเนื้อ ส่วนต่าง ๆ ขน และกรงเล็บเป็นหลัก จัดอยู่ในประเภทนกที่ล่าเหยื่อเป็นอาหาร มีขนาด ปีก และ หาง ที่กว้าง ลักษณะปลายปีกแหลมหรือปีกแตก จะงอยปากงองุ้มเป็นตะขอ อินทรีเป็นนกที่มีลักษณะสวยงาม แข็งแรง สายตาคม บินเร็ว โจมตีแม่นยำ มองเห็นเป้าหมายได้จากระยะไกล มีเพดานบินตั้งแต่พื้นราบจนถึงความสูง 2,100 เมตร และจัดได้ว่าเป็นสัตว์ที่มีสายตาดีที่สุดในโลก ซึ่งส่วนใหญ่จะมีสีเข้มและสร้างรังบนหน้าผาที่สูงชัน
อินทรีเป็นนกที่มีขนาดใหญ่และแข็งแรง เป็นนกที่กินเนื้อเป็นอาหาร ซึ่งได้แก่ ปลา, งู, สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ขนาดเล็กเช่น หนู และเป็นนกนักล่าซึ่งล่านกด้วยกัน และไข่นกที่มีขนาดเล็กกว่าเป็นอาหาร อินทรีพบอาศัยกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นที่เขตต่าง ๆ ทั่วทุกแห่งในโลก ยกเว้นพื้นที่ในทวีปแอนตาร์กติก ที่มีอากาศหนาวเย็น
ในประเทศไทย มีอินทรีอยู่ด้วยกันจำนวนหนึ่ง อาทิ นกออก หรือ อินทรีทะเลปากขาว (Haliaeetus leucogaster), อินทรีทะเลหัวนวล (H. leucoryphus), อินทรีดำ (Ictinaetus malayensis), อินทรีปีกลาย (Aquila clanga) เป็นต้น
แหล่งที่มา sites.google…
หากพูดถึง น้องหมาจากประเทศญี่ปุ่น เชื่อว่าเกือบทุกคนต้องนึกถึง ชิบะ อินุ กันแน่นอน น้องหมาสายพันธุ์นี้ทั้งฉลาด น่ารักน่าเอ็นดู อีกทั้งยังเป็นที่นิยมในหลายๆประเทศ รวมถึงในไทยอีกด้วย
ประวัติของสุนัขพันธุ์ ชิบะ อินุ มีต้นกำเนิดมาจากประเทศญี่ปุ่น ถือเป็นสายพันธุ์ที่มีขนาดเล็กที่สุด และน่าจะเก่าแก่มากที่สุด ทั้งนี้ไม่มีหลักฐานระบุแน่ชัดว่าเริ่มตั้งแต่สมัยใด แต่คาดว่าน่าจะใช้เป็นสุนัขล่าสัตว์มาตั้งแต่สมัย 300 ปีก่อนคริสต์ศักราช
ที่มาที่ไปของชื่อ ชิบะ อินุ มีมาจากหลายสาเหตุ บ้างเชื่อว่าคำว่า ชิบะ ในอดีตหมายถึง ขนาดเล็ก ตามขนาดตัวของสุนัขสายพันธุ์นี้ แต่บ้างเชื่อว่าหมายถึง พุ่มไม้หนา ซึ่งสื่อถึงพุ่มไม้สีแดงในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับขนและตัวของชิบะ
สุนัขพันธุ์ชิบะ อินุ เกือบสูญพันธุ์ไปในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากหลายตัวล้มตายจากระเบิด และหลายตัวได้รับเอฟเฟกต์มา อีกทั้งในปี ค.ศ. 1952 ก็เกือบหายไปจากญี่ปุ่นอีกครั้งเพราะไวรัสหัดสุนัขระบาด แต่สุดท้ายก็รอดมาได้ เพราะมีคนนำสายพันธุ์มาพัฒนา จนทำให้มีลักษณะอย่างที่เราเห็นกันในปัจจุบัน
ลักษณะของสุนัขพันธุ์ชิบะ อินุ เป็นสุนัขที่มีขนาดเล็กถึงกลาง เพศผู้สูงประมาณ 36-41 เซนติเมตร หนักประมาณ 10 กิโลกรัม ส่วนเพศเมียสูงประมาณ 34-39 เซนติเมตร หนักประมาณ 7 กิโลกรัม โครงหน้าคล้ายสุนัขจิ้งจอก มีขนหนา 2 ชั้น ขนชั้นนอกแข็งและตรง ขนชั้นในหนาและนุ่ม ผลัดขนตลอดทั้งปี ขนมีสีส้มแดงหรือสีดำเกือบทั้งตัว ยกเว้นบริเวณหน้าท้องที่มีสีขาวถึงสีครีม ตาเป็นทรงสามเหลี่ยม ม่านตาสีน้ำตาล ขอบตาสีดำ โตเต็มวัยเมื่ออายุ 12 เดือน และเข้าสู่ช่วงสูงวัยเมื่ออายุ 7 ปี
นิสัยที่โดดเด่นของสุนัขพันธุ์ชิบะ อินุ คือ ความกล้าหาญ กระตือรือร้น ซื่อสัตย์ รักอิสระ เพราะสุนัขพันธุ์นี้มักจะมีชีวิตชีวาเมื่ออยู่นอกบ้าน และสงบเรียบร้อยเมื่ออยู่ในบ้าน ชอบวิ่งเล่น ทำกิจกรรม และผจญภัยมาก อีกทั้งชิบะบางตัวยังมีความมั่นใจสูง มีความคิดเป็นของตัวเอง และไม่ชอบถูกควบคุม แต่ถึงอย่างนั้นหมาชิบะก็รักเจ้าของมากที่สุด แถมยังหวงข้าวของมาก จนทำให้เข้ากับคนแปลกหน้าและสัตว์ตัวอื่นได้ไม่ดีเท่าไร รวมถึงชอบไล่ล่าสัตว์ตัวเล็กด้วย…
ประวัติของแมวพันธุ์แรกดอล Ragdoll หนึ่งในสายพันธุ์แมวที่เป็นที่นิยมของหลายๆคน แรกดอลเริ่มขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1960 ในรัฐแคลิฟอร์เนีย
แมวพันธุ์นี้เกิดจากการผสมพันธุ์ระหว่าง แมวพันธุ์เบอร์มีส เบอร์แมน และเปอร์เซีย แต่แมวที่ได้รับเครดิตว่าเป็นต้นกำเนิดของแรกดอล
คือแมวสีขาวที่ชื่อว่า Josephine โดย แรกดอลจัดได้ว่าเป็นลูกสาวของโจเซฟฟิน
Ann Baker ผู้พัฒนาพันธุ์ของแรกดอล รูสึกว่าโจเซฟฟินเป็นแมวที่สุขุม ซึ่งลักษณะอันนี้เป็นที่มาของชื่อ
และชื่อนี้เป็นลิขสิทธิ์ของแอนที่จะใช้สำหรับสายพันธุ์นี้เท่านั้น มาตรฐานของแมวพันธุ์แรกดอลจะอยู่ที่สีของสายพันธุ์และห้ามการผสมพันธุ์ข้ามสายพันธุ์
อย่างไรก็ตามสีใหม่กำลังเป็นที่ยอมรับมากขึ้นในปัจจุบันดังนั้น แมวพันธุ์แรกดอลในปัจจุบันจึงมีสีมากกว่าในอดีต
แรกดอลเป็นแมวที่มีรูปร่างยาวใหญ่ เข้ากับคนได้ดีและเหมาะสำหรับการเลี้ยงในอพาร์เม้นท์
เจ้าแรกดอล มีสีตาเป็นสี ฟ้า อายุขัยเฉลี่ย 7 – 12 ปี ขนยาวนุ่มเหมือนเส้นไหม แมวพันธุ์แรกดอลมีศรีษะขนาดกลาง แต่ขนที่ปุกปุยทำให้ใบหน้าดูใหญ่
หูขนาดกลางและตั้งบนศรีษะเพื่อขับให้ใบหน้าเป็นทรงสามเหลี่ยมมากขึ้น ขายาวและแข็งแรง คางได้รับการพัฒนามาเป็นอย่างดี ดวงตารูปไข่สีฟ้า
แมวพันธุ์แรกดอลมีรูปแบบสี ซึ่งแมวพันธุ์แรกดอล Ragdoll ลายแต้มสีจะมีร่างกายสีอ่อนตัดกับสีเข้มของจุดทีเน้นเช่นใบหน้า หรือหู
ในขณะที่แรกดอลสองสีจะมีแต้มดำ แต่ว่าจะปรากฎสัญลักษณ์คล้ายตัว V ที่หน้าผากและหน้าท้อง ขาทั้งสี่ข้าง พู่ขนที่ขาสีขาว ส่วนแรกดอลที่มีลายแด่นจะมีคางและขาสีขาว
ลักษณะนิสัยของมัน เป็นแมวที่สงบ แต่ไม่ใช่ปวกเปียกเวลาที่เราอุ้ม เขาใจเย็นและเข้าได้ดีกับทุกคนในครอบครัว สามารถปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวันได้
จึงเหมาะสำหรับการเลี้ยงในอพาร์ทเม้นต์…
กระต่ายมินิลอป เป็น สายพันธุ์กระต่าย ที่นิยมกันมาก เป็นจุดเด่นในการแสดงกระต่ายทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา
ในสหรัฐอเมริกา มันเป็นกระต่ายที่มีขนาดเล็กที่สุดในกระตระกูลกระต่ายหูตกทั้งหลาย ไม่นับรวมกระต่ายแคระ
ในปี ค.ศ. 1972 Bob Herschbach ได้เจอกระต่ายสายพันธุ์มินิลอปในงานแสดงกระต่างแห่งชาติเยอรมัน ใน Essen ประเทศเยอรมัน
กระต่ายมินิลอปตัวนั้นชื่อ Klein Widder กระต่ายมินิลอปตัวแรกกำเนิดมาจาก “German Big Lop” และ “Small Chinchilla”
German lops หนักประมาณ 3.6 กิโลกรัม รูปร่างเรียวและมีขนาดใหญ่ มีหูหนา
Bob Herschbach ได้ให้กำเนิดมินิลอปตัวแรกในสหรัฐฯ ซึ่งมีสีทึบ สำหรับรุ่นต่อมาสีของกระต่ายเปลี่ยนเป็นสีแถว ๆ สีน้ำตาล
ซึ่งกลายมาเป็นสีมาตรฐานของกระต่ายพันธุ์มินิลอป
ในปี ค.ศ. 1974 หลังจากที่ Bob Herschbach มีกระต่ายมินิลอปแล้ว เขาก็ได้นำไปให้ทาง ARBA ขึ้นทะเบียนเป็นสายพันธุ์ใหม่ แต่ทาง ARBA
แนะนำว่าควรทำการลดขนาดของกระต่ายลงให้มีความกระทัดรัดมากยิ่งขึ้นเพื่อให้เป็นกระต่ายที่มีความน่าสนใจ เพื่อการลดขนาดนี้ Bob Herschbach
ได้ตามหาพ่อแม่พันธุ์กระต่ายอื่น ๆ มาผสมกับกระต่ายมินิลอปของเขา แล้วกระต่ายมินิลอปก็เป็นที่สนใจแก่ประชาชนทั่วไป
ในปี ค.ศ. 1977 มินิลอปมีผู้สนับสนุนเพิ่ม คือ Herb Dyke
ในปี ค.ศ. 1978 Herschbach และ Dyke ได้จัดตั้งสโมสรกระต่ายมินิลอปขึ้น ในปีนั้นเองมีสมาชิกกว่า 500 คน จากนั้นพวกเขาก็ส่งจดหมายไปหา ARBA ให้ยอมรับกระต่ายสายพันธุ์นี้
ในปี ค.ศ. 1980 ในการประขุมกระต่ายแห่งชาติ สายพันธุ์มินิลอปถูกตัดสินว่ามันควรถูกลงทะเบียนเป็นกระต่านสายพันธุ์แท้อย่างเป็นทางการ โดย ARBA หลังจากนั้นไม่นาน กระต่ายมินิลอปก็นิยมไปทั่ว
กระต่ายพันธุ์นี้มีนิสัยขี้เล่นและเป็นกันเอง มันเป็นพันธุ์ที่ฉลาดมาก เมื่อเทียบกับกระต่ายด้วยกัน มันสามารถนำมาฝึกได้ มันยังเข้าใจคำสั่งบางคำสั่งได้อีกด้วย มันชอบการอยู่เป็นครอบครัว มันจะแสดงความไม่พอใจหากมันไม่ได้ในสิ่งที่มันต้องการ…
Caracal หรือ Caracal Caracal แมวป่า อาศัยในแถบแอฟริกาและเอเชีย ชื่อของมันมาจากคำในภาษาตุรกี “karakulak” แปลว่า หูดำ คาราคัลอาศัยอยู่ในพื้นที่แห้งแล้ง อดทนต่อสภาพที่อยู่อาศัยหลายประเภท พบในป่าวูดแลนด์ ซะวันนา และป่าละเมาะอะคาเซียทั่วทวีปแอฟริกา แมวป่า พบได้บ่อยในป่าที่ชุ่มชื่นใกล้ชายฝั่งเหนือทะเลทรายซาฮารา และยังพบในทะเลทรายของอินเดียด้วย แต่ไม่พบในป่าฝนเขตร้อน อยู่ได้สูงถึง 3,000 เมตร
ในแอฟริกาใต้ คาราคัลอยู่ในป่าดิบและป่าบนเขาสูงทางใต้ของจังหวัดเคป ในเอธิโอเปีย คาราคัลพบได้สูงถึง 2,500 เมตร ในเทือกเขาเบลีและไซเมียน
การล่าของคาราคัลจะใช้วิธีย่องเข้าหาและพุ่งตะครุบเช่นเดียวกับแมวบ้าน ตัวผู้มีอาณาเขตหากินซ้อนทับพื้นที่ของตัวเมียหลายตัว หากินโดยลำพัง จะหากินด้วยกันก็ต่อเมื่อต้องการผสมพันธุ์เท่านั้น
ในประเทศแอฟริกาใต้แมวคาราคัลตัวผู้มีอาณาเขต 31-65 ตารางกิโลเมตร ส่วนตัวเมียใช้พื้นที่เพียง 4-31 ตารางกิโลเมตร คาราคัลตัวผู้เดินทางเฉลี่ยวันละ 10.4 +5.2 กิโลเมตร ส่วนตัวเมียเดินทางเฉลี่ยวันละ 6.6+4.1 กิโลเมตร เคยมีการแกะรอยคาราคัลตัวหนึ่งในทะเลทรายคารากัมในเติร์กเมนิสถานพบว่ามันเดินทางในเวลากลางคืนเป็นระยะทางถึง 20 กิโลเมตร
คาราคัลกินสัตว์ฟันแทะเป็นอาหารหลัก เช่น เจอร์บัว หนูทราย กระรอกดิน นอกจากนี้ยังกิน นก ร็อกไฮแรก กระต่ายป่า สัตว์เลื้อยคลาน งูพิษ และแอนติโลปขนาดเล็กอย่างรีดบัก ดุยเกอร์ สปริงบอก กูดู
คาราคัลที่อยู่ในทะเลทรายของเติร์กเมนิสถาน กินกระต่ายป่าโทไลเป็นอาหารหลัก บางครั้งก็จับสัตว์ใหญ่ได้เหมือนกัน เช่นกาเซลล์กอยเตอร์ ในอาหรับก็เคยพบคาราคัลฆ่าตัวโอริกซ์ และยังเคยพบรอยคาราคัลติดตามตัวกาเซลล์ดอร์คัสในแอลจีเรีย โดยเฉพาะคาราคัลในตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลสาบชาด ขึ้นชื่อในเรื่องการจับกาเซลล์กอยเตอร์ จึงมีชื่อเรียกในภาษาตูบูที่มีความหมายว่าแมวกาเซลล์ ในปากีสถานก็เคยมีคนเห็นคาราคัลย่องตามฝูงแกะป่ามูฟลอนตอนกลางวัน
บางครั้งคาราคัลก็กินซากด้วยแม้ไม่บ่อยครั้ง ครั้งหนึ่งในอุทยานแห่งชาติอิโตชาในนามิเบีย คาราคัลตัวเมียตัวหนึ่งรอให้เสือชีตาห์กินเหยื่อจนเสร็จจนจากไปแล้วค่อยไปกินซากที่เหลือ บางครั้งก็กินหญ้าและผลไม้ คาดว่าคาราคัลกินหญ้าและผลไม้เพื่อต้องการน้ำจากภายในเท่านั้น เมื่อจับเหยื่อได้จะลากไปในที่ลับตาเพื่อหลีกเลี่ยงสัตว์อื่นมารบกวน ถ้าเหยื่อตัวใหญ่กินคราวเดียวไม่หมด ก็จะคลุมเหยื่อด้วยหญ้าเพื่อกลับมากินคราวหลัง บางครั้งคาราคัลก็ลากเหยื่อขึ้นไปกินบนต้นไม้แบบเดียวกับเสือดาว ในการกินนก หากเป็นนกตัวใหญ่คาราคัลจะถอนขนก่อนกิน แต่ถ้าเป็นนกตัวเล็กจะกลืนเข้าไปทั้งตัว
ท่าเดินของคาราคัลคล้ายชีตาห์ แต่แมวชนิดนี้ไม่ใช่นักวิ่งเร็ว แม้จะวิ่งเร็วกว่าแมวชนิดอื่นที่มีขนาดไล่เลี่ยกัน เมื่อถูกหมาวิ่งไล่จะวิ่งขึ้นต้นไม้
คาราคัลมีฝีมือเด่นด้านการกระโดด มันกระโดดได้สูงจากพื้นหลายฟุตขึ้นไปตบนก มันอาจจับนกพิราบได้คราวละราวสิบตัวในคราวเดียว ในอดีตในประเทศอินเดียและอิหร่าน เคยมีการฝึกคาราคัลให้ล่านกด้วย และนี่เป็นที่มาของสำนวนภาษาอังกฤษ ว่า ‘to put a cat amongst the pigeons’ คาราคัลจะถูกนำไปไว้ในเวทีที่เต็มไปด้วยฝูงนกพิราบเพื่อแข่งขันกันว่าแมวตัวไหนจะฆ่านกได้มากที่สุด นอกจากนี้ยังมีการเลี้ยงไว้เพื่อล่าแอนติโลป กระต่าย และหมาจิ้งจอกอีกด้วย
คาราคัลหากินตอนกลางคืนเป็นส่วนใหญ่ แต่ละคืนอาจเดินหากินเป็นระยะทางถึง 20 กิโลเมตร หลับพักผ่อนในโพรง หลืบหิน หรือพุ่มไม้ทึบ หรือบางครั้งก็บนต้นไม้ แมวชนิดนี้มักไม่ค่อยส่งเสียงนัก ส่วนใหญ่มักเป็นการ ส่งเสียงครางต่ำ ๆ และทำเสียงฟุดฟิดเมื่อฉุนเฉียว เสียงร้องเรียกคู่คล้ายเสียงเห่าและดัง สายตาและหูดีมาก แต่ความไวจมูกปานกลาง…